فلزات سنگين

اثرات فلزات سنگين بر محيط زيست
فلزات سنگين اغلب از طريق تخليه پساب‌هاي صنعتي به آبهاي طبيعي و يا آبهاي زير زميني وارد مي شود. با توجه به جذب فلزات سنگين از طريق ريشه، برگ وساقه بعضي از سبزيجات كه با پسآب آبياري شده‌اند، مصرف اينگونه مواد را نيز بايد عامل مهم ديگري در ورود آلودگي ها به بدن تلقي نمود.اغلب عناصر سمي به علت تصفيه ناقص آب ويا كنترل ضعيفي كه بر دفع پسآب هاي صنعتي صورت مي گيرد، وارد منابع آب آشاميدني مي گردند. تكنولوژي هاي متعدي براي جدا سازي فلزات سنگين از فلزات سنگين از پسآب موجود مي‌باشد.
ترکيب شيميايي متداولترين روش مورد استفاده براي اكثر فلزات است. رسوب دهنده ها اغلب حاوي- OH، CO32-، S2- هستند. اغلب فلزات را مي توان با افزودن آهك يا سود رسوب داد.
دستگاه RO

1- كروم:
غلظت مجاز كروم cr3+  mg/l 2 براي مصارف آبياري و كشاورزي مي باشد .
مواد احيا كننده اي كه معمولاً براي پسآب‌هاي كرومي به كار مي روند عبارتند از: سولفات فرو، بيسولفيت- متا سديم يا دي اكسيد سولفور. سولفات فرو، و بي سولفيت- متا سديم را ميتوان به صورت خشك يا محلول به كاربرد.SO2  مستقيماً از سيلندرهاي گاز به داخل سيستم تزريق مي شود. از آنجا كه احيا كروم در PH اسيدي بسيار مؤثر است، ماده احياء كننده داراي خصوصيات اسيدي مطلوب است. اقتصادي ترين سيستم براي پساب حاوي كروم، يك تصفيه ناپيوسته است. 2- مس:
غلظت مجاز آن 0.2mg/l مي باشد، وبراي تعدادي از گياهان در حد 0.1~1mg/l سمي است. مس در آبهاي آلوده نشده و طبيعي به ندرت يافت ميشود، نمكهاي فلزي مس براي رشد جلبكها در مخازن آب به كار مي رود، در نتيجه اين منبعي براي ورود مس در آبهاي سطحي به شمار مي آيد.
مسي كه معمولاً در آب مصرفي پيدا مي شود، از خورندگي مس و آلياژهاي آن ناشي مي گردد. منابع اوليه مس در پسآب‌هاي صنعتي عبارتند از وانهاي اسيد(picking)، فرآوري فلز، وانهاي آبكاري است.
مس مي تواند در پسآبهاي حاصل از فرايند هاي كارخانجات مواد شيميايي مختلف نيز كه در آنها نمكهاي مس يا كاتاليزور مس به كار مي رود وجود داشته باشد. مس از طريق فرايندهاي ترسيب يا بازيافت كه مشتمل بر تبادل يوني، تبخير و الكترودياليز است از پسآب جدا مي شود. مقدار فلز بازيافت شده، فرايند بازيافت مس را قابل توجه مي‌سازد.
دستگاه آب شیرین کن
3- نيكل:
غلظت مجاز آن 0.2 mg/l  براي مصارف آبياري وكشاورزي مي باشد. پسآب‌هاي حاوي نيكل از صنايع آبكاري و پردازش فلزات، ذوب آهن، صنايع خودرو و هواپيما سازي، چاپ و موارد مشابه ناشي مي شود.
نيكل در حضور مواد كمپلكس كننده نظير سيانيد، مي تواند به شكل كمپلكس محلول در آيد. بازيافت نيكل مي تواند با تبادل يوني يا بازيافت تبخيري انجام شود و غلظت نيكل بدست آمده نيز در حد قابل توجهي مي‌باشد.
دستگاه اسمز معکوس
4- سيانور:
غلظت مجاز آن براي مصارف آبياري و كشاورزي 0.1 mg/l مي باشد. سيانور و تركيبات آن فقط در آب‌هاي صنعتي ويا معدني كه از اين عنصر استفاده مي كنند يافت مي شود. زماني كه PH آب برابر8 يا پايين تر باشد به صورت HNC
(هيدروژن سيانيد) در مي آيد كه براي آبزيان به مراتب سمي تر است. اكثر تركيبات سيانور براي موجودات زنده كشنده است و سيانور آب را مي توان قبل از ورود به آبهاي سطحي و چاه، از طريق اعمال شيميايي حذف نمود.
دستگاه فاضلاب